Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/126

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

»Dosyć już dotychczas nakorzystałyście się z waszych bogactw i wdzięków... Nadszedł czas zwrócenia baczności na rzeczy zbawienniejsze. My jesteśmy tym ludem ukochanym, który Bóg zesłał pod koniec wieków... Zresztą, sądzicie, że to Bóg nauczył barwić wełnę sokami pewnych roślin i tłuszczem niektórych ryb? Zapewne zapomniał on na początku świata stworzyć owce błękitne lub różowe i dlatego nauczył następnie sztuki barwienia tkanin... Widocznie sam to Bóg wykonał te przedmioty złote, gdzie błyszczą drogie kamienie... On to sam przekłół końce uszu waszych, by w nie powtykać te perły wspaniałe... Któż jednakże wprowadził te wszystkie na ziemi odkrycia? Oto — zbuntowani aniołowie... Wszelako według świadectwa Enocha, Bóg skazał na wieczne ciemności złych aniołów za wskazanie tych niebezpiecznych przedmiotów, mówię tu o złocie, srebrze, mówię o wyrabianych z tych metalów ozdobach, a przedewszystkiem — za nauczenie malowania twarzy i barwienia tkanin do ubrania służących«. (O. c. 11. 7—10).
Powoławszy się w tak ważnej sprawie, jak ukaranie zbuntowanych aniołów, na świadectwo Enocha, autor wykazuje wartość i autentyczność Księgi Enocha. »Wiem, że pismo Enocha (scriptura E.), które zawiera podział aniołów, przez niektórych nie jest przyjęte (to jest do rzędu świętych, kanoniczych nie zaliczone), ponieważ do skarbca (armarium) żydowskiego (ksiąg kanoniczych żydowskich) nie jest włączone. Żydzi, jak sądzę, tak rozumują: pismo to, wydane (edita) przed potopem (ante cataclysmum), po nastąpieniu owej przygody ziemi (casus orbis), niszczącej wszystko, co tylko na niej istniało, nie mogło ocaleć. Jeśli oni tak rozumują, pozostaje im tylko przypomnieć sobie, że prawnukiem tego Enocha był Noe, który z tego potopu wyszedł cało. Noe ten, zarówno wskutek związków rodzinnych, jako też i spadkowych tradycyj, słyszał i w pamięci przechowywał, że pradziad jego miał u Boga wielką łaskę i że przepowiadał i co przepowiadał. Enoch bowiem nic innego synowi swojemu Matuzalowi nie zalecał, tylko by wiadomość 0 tych przepowiedniach przekazał swojemu potomstwu (autor ma na względzie treść ostatnich kilku rozdziałów Księgi Enocha) Noe