Strona:Henryk Ibsen - Peer Gynt.djvu/44

 OJCIEC SOLWEJGI: (po namyśle) Tem gorzej!
 AASA: (z płaczem)
 O, mój jagniak zgubiony! Mój luby!...
 OJCIEC. (potakując łagodnie)
Zgubiony! Tak, to prawda!...
 AASA:  E, smalone duby!
Chłop z niego, jako kryształ...
 OJCIEC:  Ty głupia!...
 AASA:  Mów o mnie,
Co zechcesz, lecz o nim nie! Powiadam przytomnie:
Chłop z niego, jak kryształ...
 OJCIEC: (głosem przytłumionym i z łagodnem spojrzeniem)  Stracony na wieki!
 AASA: (z trwogą)
O, Pan Bóg go z swojej nie puści opieki!
OJCIEC:
Że grzesznik jest z niego, zaprzeczyć czyż może?
 AASA: (żywo)
Lecz zato w powietrznym cwałuje przestworze!
 MATKA SOLWEJGI: Czyście bez rozumu?
 OJCIEC:  Cóż wy nam bajecie?
 AASA: Podoła największym ciężarom na świecie,
Niech tylko wyrośnie doczysta, do znaku!
 OJCIEC: Wtedy go pewnikiem ujrzycie na haku.
 AASA: (krzyczy) O mój Panie Jezu!...
OJCIEC:  Niechno kat go schwyci,
Już on tam się pychą swoją nie poszczyci!
 AASA: (otumaniona)
Od tej waszej mowy ja zwarjować muszę!
Ach, trzeba go szukać!...
OJCIEC:  Tak, ratować duszę!
 AASA: I ocalić ciało! Gdziekolwiek on będzie —
W mocy zła, czy w bagnie — znajdę ja go wszędzie