Strona:Grazia Deledda - Po rozwodzie Cz.II.djvu/97

boleści, hańby, wyjawienia przed światem jego zbrodni.
 Lecz co już ją najwięcej bolało, to to, że czuła, że chory domyśla się, co się w jej sercu dzieje....
 W trzecim dniu choroby Izydor przyniósł pod sekretem lekarstwo „najskuteczniejsze“, przyrządzone przez samego zakrystyana. Była to oliwa, w której zamarynowano aż trzy skorpiony, jednego stonoga, jednę tarantulę, pająka i parę jadowitych grzybów, słowem lekarstwo „niechybne“ na wszelakie jadowite ukąszenia. Anna Rosa przyłożyła natychmiast specyfik osobliwszy na ranę Jakóbowi. Uległ jej, lecz po chwili spytał:
 — Po co mnie leczysz? Wszak sama wołałabyś, bym umarł.
 Serce się ścisnęło dobrej kobiecinie.
 Jakób obejrzał się na Izydora.
 — A jeśli pomoże... jeśli nie umrę... to co będzie?
 — Co Bóg da! Nie pora ci myśleć o tem, uspokój się — odparł rybak, jak zawsze łagodnie a stanowczo.
 — Czy... sprowadzicie śledztwo? — pytał po chwili.
 — Co?
 — Śledztwo. Zimno teraz i drogi złe być muszą... Słuchaj, siostro. Nie jedź konno do Nuoro, pojedziesz karocą.