Strona:Gaston Tissandier Męczennicy w imię nauki.djvu/182

podwoił zapał do wiedzy, którą ukochał namiętnie. Cały swój czas i majątek poświęcał na doświadczenia często kosztowne, z tego też względu dla podołania wydatkom, przechodzącym nieraz jego siły, upraszał o posadę dzierżawcy jeneralnego. Posadę tę otrzymał w 1769 roku, w tymże czasie zaślubił pannę Paulze, córkę również dzierżawcy jeneralnego.
 Odtąd Lavoisier poświęcał większą część swych dochodów na utrzymanie laboratoryum; pracował nad chemią codziennie przez cały ranek i wieczór, w popołudniowych zaś godzinach zajmował się swymi obowiązkami. Dzięki zaprowadzonemu ściśle porządkowi i doskonałym środkom jego umysłowej metody podołał wszystkiemu: gromadził odkrycia, zadość czynił przedsięwziętym pracom i obowiązkom swego powołania finansowego, przyjmował u siebie z uprzejmością młodych ludzi, poświęcających się chemii, uczonych Francuzów i cudzoziemców oraz artystów, których potrzebował do wyrabiania dokładnych przyrządów. W ten sposób dom jego tworzył jakby akademię; tu urządzał pogadanki naukowe, w których jako mistrz, zabierając głos, łamał spróchniały budynek prastarej chemii i oświecał umysł słuchaczów nowymi poglądami.
 Za rządów ministra Turgot’a słynny chemik powołany został do dyrekcyi jeneralnej, zajmującej się zbadaniem prochu i saletry. W Essonne odbył pamiętne doświadczenia, które go wkrótce doprowadziły do możności znacznego powiększenia straszliwej siły materyi wybuchowych.
 Za jego sprawą zniesiony został zwyczaj konfiskowania saletry z piwnic, co zawsze wielce niepokoiło publiczność. Lavosier okazał, że tego rodzaju rewizye są niepotrzebne, gdyż saletra tworzy się w daleko większej ilości w gipsach, na murach starych budynków, we wszelkich ruinach, i podał sposób łatwy jej otrzymywania, pomnażając w czwórnasób produkcyę.
 Wybrany na członka Zgromadzenia prowincyonalnego w Orleanie w 1787 roku, a w następnym powołany do Kasy eskontowej, Lavoisier w 1790 roku mianowany został człon-