Strona:Gabriela Zapolska - Znak zapytania.djvu/32

za osobę majętną, a córkę swą wychowała za granicą, dbając o strój od Wortha i błogosławieństwo papieża.
 Hrabina była skończoną blagierką, — ja zaś, choć jeszcze dość młody, miałem wyborny zmysł obserwacyjny i wiedziałem, co mam myśleć o tych opowieściach z „Tysiąca i jednej nocy“.
 Zresztą całe zachowanie Władzi było dla mnie najlepszą pod tym względem wskazówką. W miarę opowiadania matki Władzia rumieniła się i bladła na przemiany. Kilkakrotnie zaciskała kurczowo usta i przygryzała wargi aż do krwi.
 Widocznem było, że ta cała komedja wiele ją kosztuje i radaby jej jak najprędzej koniec położyć.
 Nie brała udziału w rozmowie, odpowiadała mi monosylabami i unikała mego wzroku.
 Widocznie szlachetniejsze w niej instynkta pragnęły protestować fałszywym blaskom, w jakie stroiła ją matka — ale konwenanse i szacunek dla matki nakazywały jej milczenie.
 Ja umyślnie przedłużałem rozmowę. Słuchając bezczelnych kłamstw matki, studjowałem córkę i stawiałem dla tej ostatniej bardzo pomyślne mniemanie.