Strona:Gabriela Zapolska - Znak zapytania.djvu/18

powiewając wspaniałemi toaletami z różowej iluzji i wysuwając naprzód strojne w kwiaty gorsy.
 Za ich nadejściem matka Władzi porwała się z krzesła, — a uśmiechając się dziwacznie, posunęła się ku Niemkom z całym arsenałem komplimentów i oświadczeń przyjaznych.
 Władzia, pociągnięta przez matkę, postąpiła także kilka kroków w kierunku księżniczek, ale nie wymówiła ani jednego słowa, nie wyciągnęła nawet ręki. Oczy trzymała wlepione w ziemię; rzecby można, że poniżająca uprzejmość matki sprawiła jej przykrość.
 Podobała mi się ta niema protestacja przeciwko zachowaniu się całego tłumu i uczułem dla Władzi coś nakształt szacunku.
 Tymczasem do nszu moich doleciały następujące słowa, wyrzeczone ironicznym męskim głosem:
 — La comtesse Skierka zdaje się być en intimite z księżniczkami...
 — Przynajmniej ma szczere chęci ku temu — odparł drugi głosik, w którym poznałem srebrne tony hrabianki Elzi.
 Władzia stała tuż przy mnie; widziałem. drgnęła pod wpływem tych słów, jak