Strona:F. Mirandola - Tropy.djvu/28

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została uwierzytelniona.

     Franciszek Szary wyrwał ponownie ramię, szarpnął się w tył i powiedział stanowczo:
     — Przyjdę jutro!
     — Niema jutra, jest tylko dziś... Znalazłeś skarb, a chcesz go podnieść jutro, dlatego, że dziś masz zbierać łachmany? Pomyśl tylko... pomyśl!
     Franciszek Szary zdjął kapelusz, czując zimny pot na czole. Drżał nerwowo.
     — Proszę pana o adres! Zaręczam, że przyjdę jutro wieczór i rad będę posłuchać pana. Dziś doprawdy nie mogę!
     — Nie możesz... — zaśmiał się cicho — Ach! Wiedziałem o tem, że nie możesz. Tylu was już było. Żaden nie mógł, każdy musiał spełnić jakiś obowiązek... właśnie w tej chwili... przy ulicy Pańskiej, czy Oczywistej, czy Pięknej... Dobrze... idź, idź...
     — Daj mi pan adres! — prosił.
     — Adres? Znasz go przecież...
     — Nie znam! Daj mi pan adres dokładny...
     Jegomość odwrócił się i poszedł bez słowa.
     Franciszek Szary patrzył za nim z głębokim żalem.
     Nagle zadrżał. Stary uszedłszy kilka kroków, znikł nagle, jakby się zapadł w mrok.

    Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:F._Mirandola_-_Tropy.djvu/28&oldid=2478353”