PROFESORZE!
Z pragnieniem oczekiwaliśmy dnia Twoich Imienin, w którym Ci możemy uroczyście wyrazić uczucia, jakiemi są dla Ciebie ożywione serca nasze. Są to uczucia najgłębszej czci i rzetelnej wdzięczności za niestrudzoną Twą nad uszlachetnieniem umysłów i uszlachetnieniem serc naszych pracę, uczucia synowskiego przywiązania za Twą ojcowską dla nas miłość, którą nam objawiasz według zasług naszych, to surowością wobec przewinień, to pobłażliwością dla błędów naszych dziecinnych. Za rzetelną miłość — rzetelną Ci też płacimy miłością i uroczyście święcąc dzień Twego świętego Patrona, prosimy Boga, aby Ci dał to wszystko, co Cię uszczęśliwić może. Żyj nam, kochany Panie Nauczycielu i Gospodarzu naszej klasy, w setne lata zdrów i wesół i ciesz się miłością serdeczną Swych uczniów, którym się kochać każesz.
Miłość synowska, wdzięczność i przywiązanie — to trzy ogniwa uczuć, łączących serca uczniów z osobą nauczyciela. Zewnętrzny objaw tych uczuć, z ich gorącości płynący — to najwię-
