Strona:F. Antoni Ossendowski - Szkarłatny kwiat kamelji.djvu/208

Podoba mi się Cuki Akijama i chcę ją mieć za żonę, — swobodnym i pewnym głosem objaśnił rybak.
 — Chcesz ją mieć za żonę? Podoba ci się Cuki? — zawołał stary. — Ale co to może mnie obchodzić?
 — Podług obyczaju, przyszedłem do ojca, aby prosić o rękę jego córki! — ciągnął Sziahara.
 — A ona? — spytał stary.
 — Cuki nie odmówi! — mruknął rybak.
 — No, no! — zdziwił się wójt. — Taki jesteś pewny?
 — Tak! — odparł.
 — No, to idź i rozmawiaj z nią! — śmiejąc się, rzekł stary. — Idź!
 Sziahara spokojnym krokiem wszedł do ogrodu, gdzie musme doglądała kwiatów.
 — Cuki-San! — powiedział Ten Sziahara. — Przyszedłem po ciebie.
 Obróciła się i patrzyła na niego zdumiona.
 — Tak! — powtórzył, — przyszedłem po ciebie. Chcę, abyś była moją zoną...
 — Ty? — zapytała, śmiejąc się szczerze. — Ty — rybak z Rebuna?
 — Obawiasz się, że jestem biedakiem? — mówił Sziahara. — Coprawda, że tak jest, ale to dlatego, że jestem samotny i niewiele potrze-