Strona:F. A. Ossendowski - Lenin.djvu/518

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
462
F. ANTONI OSSENDOWSKI


Lekarze oglądali go, badali długo.
— Paraliż prawej strony ciała...
Długie miesiące choroby, beznadziejnie jednostajne, nudne. Śmiertelne znużenie i obojętność, przerywane atakami bólu głowy, nie opuszczały go i obezwładniały duszę.
Jednak zaczął powoli chodzić, wołał do siebie komisarzy, rozmawiał z nimi, radził, dyktował dekrety, artykuły, przeglądał korespondencję zagraniczną, czytał dzienniki.
Słabe ciało nie mogło zwalczyć ducha.
Płonął, jak dogasające ognisko, podsycane przez wicher smagający; z pod kupulastej czaszki wymykały się czeredy myśli, niby szczury, opuszczające ginący okręt.
Jeszcze raz wszystko zacisnął w ręku i nikt z tych przeciwników, do których się zwracał głuchym głosem przekonania niezłomnego, nie mógł nie przyznać, że i teraz Lenin „Rosję prowadzi ręką, tkniętą paraliżem”.
On widział jasno przebytą drogę i tę, która znikała teraz coraz częściej przed nim.
Wytępił wszystko, co było twórczego, zdolnego do polotu myśli, do prawdziwej pracy dla szczęścia ludzkości; poniżył pozostałe dusze, serca, moralność i rozum do nędznego poziomu najgorszych, najciemniejszych istot, rozbudził żądze, dzikie instynkty; z ich pomocą zburzył dzieło twórców, a gdy nastała chwila budowania, pozostał sam z nieruchomą prawą ręką i nogą, z tym bólem strasznym, co rozrywa i rozsadza mózg, z tą dręczącą świadomością bliskiej śmierci.
Oddał władzę klasie robotniczej, wybrawszy z niej najzuchwalszych, najdrapieżniejszych, oparłszy się na ludziach obcej krwi, aby niczego nie żałowali, dla nikogo miłosierdzia nie mieli.
Teraz Stalin...
Ach, Stalin, zagadkowy Gruzin, to płomienny, to milczący i twardy jak głaz.
Idzie śladami jego — Lenina.
On zburzył Rosję, wymordował dynastję, zamęczył miljony ludzi, oparłszy się na kilku tysięcach oddanych mu komunistów.
Stalin ujrzał przepaść, ku której dąży partja, nie mogąca udźwignąć i pociągnąć za sobą znękanego ciała Rosji; stwo-