Strona:Emilio Salgari - Dramat na Oceanie Spokojnym.djvu/66

spalenizny i przyborów do krajania. Zjadali ludzi i mieszkańcy Azji Mniejszej, a także Japończycy i Meksykanie z pobudek religijnych. Dodam, że Meksykanie, obywatele wielkiego mocarstwa Montezumy, wytykali Hiszpanom gorzki smak ich mięsa!
 — Nie do uwierzenia! — zawołała ze zgrozą miss Anna.
 — Niegdyś można było tak powiedzieć, jak ty w tej chwili… dziś jednak nauka wszystko wyświetliła. Zresztą ludożerstwo jeszcze i teraz jest bardzo rozpowszechnione. Istnieje u Battjasów na Sumatrze, gdzie nosi ono wyraźnie charakter kary, u Indjan Ameryki Północnej — zemsty, u Kafrów zaś, Karaibów, mieszkańców Kongo, Timbuktu, Dahomeju i Ogowaju wynika ze zwykłego smakoszostwa. Dodam wkońcu, że na cywilizowanej dziś wyspie Tahiti nie tak dawno w rok nieurodzaju zjedzono tylu ludzi, że czas ów nazwano „okresem ludożerstwa“ i że we Francji w r. 1090, a w Egipcie w 1200, również podczas głodu, polowano na ludzi, żeby sprzedawać ich mięso!
 — To rzecz okropna!
 — Ale historycznie stwierdzona. Zresztą także i dziś od czasu do czasu dochodzą nas słuchy o ludożerstwie pomiędzy rozbitkami… Kroniki marynarskie pełne są wspomnień o podobnie strasznych ucztach, na szczęście podszepniętych nie przez żarłoctwo, lecz przez głód.
 — Dzicy zapewniają, że mięso ludzkie jest wyborne! — napomknął porucznik, który od kilku mi-