Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/99

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Przygotowania do przewrotu posuwały się w szybkiem tempie naprzód...


∗                ∗

Car Piotr umarł o godzinie 6 rano.
A już o godzinie 8 w wielkiej sali pałacu Zimowego zebrali się: Senat, Synod i tak zwany generalitet— urzędnicy, należący do pierwszych czterech klas tabeli o rangach, ogłoszonej przez Piotra...
Kto ich zwołał?...
Nikt...
Stało się już zwyczajem, że w chwilach krytycznych, osoby, będące naturalnemi podporami tronu, natychmiast udawały się do miejsca przebywania rządu...
Rozpoczęły się natychmiast gorące dyskusje w sprawie następstwa tronu, przybierające nawet chwilami charakter nader burzliwy...
Pierwszy przemówił Dymitry Golicyn, proponując, jako następcę, małoletniego Piotra Aleksiejewicza, przy regencji carowej i Senatu...
Z własnej inicjatywy to zaimprowizowane zebranie przekształcało się w wyborcze.
Słowom Golicyna gorąco przeciwstawiał się Tołstoj. Regencja Zofji pozostawiła bardzo smutne wspomnienia. Za Katarzyną przemawiały jej zdolności, „cnoty“ i życzenie samego Piotra, ażeby korona przeszła do niej.