Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/98

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.




ETAP III.
CARYCA

Po śmierci Piotra, który nie pozostawił testamentu i prawnego następcy, po za synem carewicza Aleksieja, małoletnim Piotrem Aleksiejewiczem, o którym wszyscy zapomnieli w chaosie zdarzeń, groziło Rosji bezkrólewie.
Nie dopuściła do tego Katarzyna. Wiedziona własnym sprytem i kierowana umiejętnie przez Mienszykowa, który wiedział dobrze, że gdy na tronie carskim zasiądzie dawna jego nałożnica, właściwym władcą będzie on. Przez cały dzień, poprzedzający zgon Piotra, podczas gdy tenże leżał nieprzytomny w agonji, co chwila odchodziła od łoża jego i w przyległej komnacie prowadziła przebiegłe układy i targi... Przez komnatę tą przeszli dnia tego literalnie wszyscy majorowie i kapitanowie gwardji, i wychodzili, unosząc z sobą obietnice i zadatki: natychmiastowej wypłaty żołdu, zalegającego od półtora roku, oraz wydania każdemu żołnierzowi po trzydzieści rubli nagrody...
Sypała Katarzyna pieniędzmi, a gdy zbrakło jej własnych, dostarczali ich jej zwolennicy...