Strona:Edgar Wallace - Wills zbrodniarz.pdf/44

żywisz niejaką urazę, żyjąc obok kobiety, która patrzy ciągle na twe czyny i zamiary w sposób krytyczny. Czyż nie ponoszę za to odpowiedzialności?
 Nastała długa cisza, potem zaś powiedziała ona.
 — Uczynię wszystko, czegobyś zażądał odemnie.
 — Pragnę tego tylko, byś była szczęśliwą! — odrzekł.
 Głos jego miał znowu to metaliczne, twarde brzmienie, jakie słyszała już nieraz przedtem.
 Zarumieniła się zlekka. Wyrzeczone słowa kosztowały ją dużo, on zaś odrzucił je. I miał słuszność, musiała przyznać w duchu.
 Opuściła go i spotkali się dopiero przy śniadaniu porannem. Zamieniwszy kilka słów powitania, skierowali uwagę na dzienniki. Edyta czytała swój w milczeniu, powtarzając czasem którąś ze szpalt, budzącą w niej większe zainteresowanie. Potem złożywszy pismo na stole, powiedziała, nie podnosząc oczu.
 — Dowiaduję się właśnie, że włamywacze