Strona:Edgar Wallace - Wills zbrodniarz.pdf/119

o nim wysokie wyobrażenie! Obawiam się nawet, czym nadmiernie nie wysławiał go wobec Gilberta. Mąż musiał pani chyba wspomnieć o tem?
 Edyta potrząsnęła przecząco głową.
 — Niewdzięczny smarkacz! — zauważył generał, zgoła nielogicznie.
 W tej chwili zjawił się lokaj, niosąc telegram na tacy.
 — No i cóż? — spytał sir John, nasadził okulary na koniec nosa i jął spoglądać na służącego ponuro. — Cóż to jest?
 — Telegram, panie generale! — odrzekł lokaj.
 — Ośle dardanelski! Sam widzę, że telegram! Kiedy nadszedł?
 — Przed paru minutami, sir.
 — Kto go przyniósł?
 — Posłaniec z urzędu, sir! — odparł służący z niewzruszonym spokojem.
 — Czemuż nie powiedziałeś tego odrazu? — fuknął generał z wielką ulgą, a Edyta czyniła wielkie wysiłki, by wobec tej małej scenki nie wybuchnąć śmiechem.