Po Lodi i Arcole, nastąpiło Marengo i Hohenlinden, a wreszcie zabłysło »słońce Austerlitzu«. Skurczyły się granice monarchii,
szybkim krokiem dążyła ona do częściowego bankructwa. Rosły podatki wojenne, sprzedawano przez licytacyę »królewszczyzny«.
Na Galicyi w tym czasie próbowano nowych kodeksów cywilnego i karnego. Nie bez ujemnego wpływu na jej życie społeczne i ekonomiczne, były przemarsze wojsk austryackich w r. 1802 i przechód wojsk rosyjskich w r. 1805. Lwów w roku 1804 obchodził uroczyście przyjęcie przez Franciszka II. tytułu cesarza austryackiego (w dwa lata później zrzekł się korony cesarstwa rzymsko-niemieckiego i podpisywał się odtąd Franciszkiem I.). W r. 1805 zwinięto uniwersytet lwowski ze względu, że po trzecim rozbiorze w granicach Galicyi znalazł się Kraków ze swą prastarą Alma Mater. Przeniesiono też do Krakowa
część profesorów lwowskich i zbiory uniwersyteckie. We Lwowie miejsce uniwersytetu zajęło Liceum, wyższy zakład naukowy, obejmujący kursa teologiczne, filozoficzne, prawnicze i studyum chirurgiczne (zamiast medycyny). Liceum liczyło mniej katedr niż uniwersytet i nie miało prawa udzielania stopni doktorskich.
Oddając suum cuique, należy przyznać, że ówczesny rząd galicyjski czynił starania o podniesienie ekonomiczne kraju.
Ogłaszał nauki o chowie bydła, owiec i koni, o uprawie lnu, o sadzeniu drzew śliwowych. Z podróży »naukowo-politycznych« Baltazara Hacqueta, radcy górniczego i profesora historyi naturalnej na uniwersytecie krakowskim, z notat podróżnika i statysty Józefa Bohrera, a zwłaszcza z rozpraw i artykułów pastora Bredetzkiego dadzą się wyciągnąć ciekawe szczegóły o budzącym się w kraju przemyśle, oraz postępie rolnictwa i hodowli. Zaczęto nawet dobywać olej skalny, którym smarowano osie u wozów [1].
W r. 1807 za gubernatorstwa w Galicyi hr. Krystyana Wurmsera stanęło Księstwo Warszawskie. Galicya znów odżyła nadzieją. I nie czekała długo, bo oto w r. 1809 podczas wojny Austryi z Napoleonem, na dwa miesiące przed Wagram, wkroczyła do niej armia polska księcia Józefa. Sokolnicki
- ↑ Streszczenie prac wymienionych trzech pisarzy podał Stan. Pepłowski w »Galicyanach«.
