Strona:Dzieła dramatyczne Williama Shakespeare T. 12.djvu/25

—   15   —

Biron.  W jaki sposób?
Łepak.  Sposób i formę w trzech punktach wyłożę, jak następuje: widziano mnie z nią w folwarku, jak przy niej na ławie siedziałem; widziano mnie potem, jak poszedłem z nią do ogrodu, co razem wzięte, stanowi sposób i formę, jak następuje. Co do sposobu, jest to sposób, w jaki zwykle mężczyzna z kobietą rozmawia; co do formy, była to forma —
Biron.  A co do: jak następuje?
Łepak.  Co do: jak następuje, to zależy od nastąpić mającej kary; a niech Bóg dobrej sprawie dopomoże!
Król.  Czy chcecie słuchać listu z uwagą?
Biron.  Jakbyśmy słuchali wyroczni.
Łepak.  Tak to bywa, kiedy człowiek słucha podszeptów swojego cielska.
Król.  (czyta). „Wielki deputowany, niebios namiestniku, jedyny wszechrządco Nawarry, ziemski boże mojej duszy, a opiekunie i karmicielu mojego ciała“. —
Łepak.  Jeszcze ani słowa o Łepaku.
Król.  (czyta). „Tak więc się to stało“ —
Łepak.  Może się i tak stało, ale jeśli utrzymuje, że się to tak stało, to tylko tak, tak prawdę mówi.
Król.  Pokój!
Łepak.  Mnie i ludziom dobrej woli, którym jak mnie bić się nie chce.
Król.  Ani słowa więcej!
Łepak.  O cudzych sekretach, jeśli łaska, dobrotliwy panie.
Król.  (czyta). „Tak więc się stało: Oblężony przez żałobno-farbną melancholię zamierzyłem dać czarno-dręczącym humorom zbawienne lekarstwo zdrowiodającego powietrza, i jak jestem szlachcic, wyszedłem na przechadzkę. O której godzinie? O szóstej godzinie, gdy bydlęta najlepiej szczypią trawę; ptastwo najlepiej dziobie ziarno, a lud zasiada do uczty, która pospolicie nazywa się wieczerzą. Tyle co do czasu, kiedy? Teraz co do gruntu, gdzie? gdzie, chcę powiedzieć, przechadzać się zamierzyłem: grunt ten nosi nazwisko twojego parku. Teraz co do miejsca, gdzie? gdzie,