Strona:Duch od stepu. Przygrawka do nowej poezji.pdf/55

 Swoje sieci, więcierze,
 Wciąż rozpina — i bierze...
 Insze — insze — skróź matnie —
 I straszliwsze: o! pycha —
 Aż w kończyny ostatnie,
 Ku nicestwu popycha.
 Ludzie — wypić chcą morze! —

 Pieśni — darmobyś brzmiała:
 Po anielsku w pokorze,
 Nuć: «O chwała! o chwała!»
 Napowietrzna szczebiotko —
 Lot gdzieindziej rozpostrzem.
 Chwilkę jeszcze leć ostrzem, —
 Tam ku Panu o! słodko —
 Z kadzielnicą od ziemi,
 Dzwoń modlitwą za niemi!...

 II.
 Pieśni — serc tu królowo,
 Ziemskiej braci pociecho!
 Tyś rozbrzmienie, mdłe echo.
 W niebie nuta i słowo;
 Z nieba — z nieba — od Pana,
 Zawsze młoda — wiek wiekiem —
 Na piastunkęś zesłana!
 Żyjem piersi twej mlekiem,
 Lubujemy na ręku; —
 Głos twój słodki, niewieści,
 I czaruje, i pieści,
 Że śród płaczu i jęku,
 Usypiamy boleści. —
 I roskosznie w rozdźwięku,
 Wzrok cieleśny się skleja;
 Chyżo mkniemy — za burzą —
 Mkniemy z tobą — a wtórzą —
 Wiara — miłość — nadzieja:
 Jak duchowie skrzydlaci,
 Krocie lubych postaci;
 Swieże myśli bez liku
 Cuda gonim po niebie...
 Pieśni — Boży senniku!
 Prawda w tobie — i z ciebie —