FRATECO
Stałam w księgarni, przeglądając książki, zainteresowała mnie konserwacja starszego pana o mądrych dobrych oczach z właścicielką sklepu. Z młodzieńczym zapałem opowiadał o jakiejś książce. Zaciekawiona podeszłam bliżej: okazało się, że to p. Korczak, autor prześlicznych powieści dla dzieci — zachwyca się niezmiernie dziełem nieznanej mi dotąd autorki, p. Leszczyńskiej-Mittestaedt, „Frateco“.
Lekarz filantrop — w statku szkole — wychowuje garść dzieci, wybierając najzdolniejsze, najwięcej utalentowane, wszelkich narodów i ras. Lecz statek ginie, rozbijając się wśród mgieł. Ocalało tylko jedno dziecko. Zbyt małe, by pamiętać swoje pochodzenie — wynosi ze statku jako jedyną własność, pełną niezachwianej ufności miłość do ludzi, którą w maleńkie serca umiał zaszczepić dobry doktór. Wszak hymn ich szkolny, jedyne wspomnienie z okrętu zaczynał się od słów: „Dziecię nieznające nienawiści...“ I ta wciąż rozżarzona iskra miłości toruje mu drogę, budzi oddźwięk i w dzikiem sercu cygana, który go znajduje i innych różnych ludzi, do których los go zbliża.
I jest cudna przyroda bałkańskiego półwyspu, pięknem swem karmiąca sierotę, wyrzuconego przez morze u jego wybrzeży. I jest pogodna, jasna, konsekwentnie przeprowadzona, pełna wiary w przyszłość
Teresa Skorzewska. („Pani Domu“)
