Strona:De Segur - Gospoda pod Aniołem Stróżem.djvu/46

skoro zaś wszystko ukończył, stanąwszy w wojskowej postawie rzekł:
 — Czyś zadowolony panie Generale? Jakież dalsze otrzymam rozkazy?
 — Dobrze, odpowiedziała Elfy bacznem spojrzeniem obrzuciwszy cały pokój, teraz idź pan do kawiarni będącej na końcu wsi, i przynieś nam tu mleka. Będę panu wdzięczną, skoro zabierzesz ze sobą dzieci, aby zapoznały się z drogą i tym sposobem aby mogły później same nosić.
 Moutier wziął za rękę Jakóba i Pawła i wszystko troje oddalili się z wesołym śmiechem.
 — Proszę pani, racz mi dać mleka, rzekł Moutier do grubej wieśniaczki, która właśnie tylko co wydoiła krowę.
 Kobieta odwróciwszy się spojrzała ze zdziwieniem na nieznaną jej twarz a potem zapytała:
 — Wiele pan sobie życzysz?
 — Wiele? powtórzył Moutier. Rzeczywiście nie zapytałem się o to; daj mi więc pani tyle, ile zawsze biorą.
 — Ba! Ale kto bierze?
 — Pani Blidot, właścicielka oberży pod Aniołem Stróżem.
 — Jakto? To jesteście u niej w służbie? Odkąd?
 — Od wczoraj i to na chwilę tylko, odpowiedział Moutier.
 — A to ciekawe! szepnęła do siebie wieśniaczka, odmierzając trzy litry mleka.