Strona:De Segur - Gospoda pod Aniołem Stróżem.djvu/47

 — Czy mam zapłacić? zapytał Moutier sięgając do kieszeni.
 — Nie, przecież musicie o tem wiedzieć, że się co Środę, na targu, rachujemy.
 — Tego nie wiem, rzekł Moutier, bo jak już powiedziałem dopiero od wczoraj jestem w służbie. Dzień dobry pani!
 Wieśniaczka poruszyła głową, poczem zajęła się swoją robotą, rozmyślając nad tem, w jaki sposób pani Blidot, mogła przyjąć do służby żołnierza.
 Ze śmiechem powrócił Moutier z dziećmi do gospody.
 — Oto mleko, rzekł do Elfy. Jestem pewny że otrzymacie panie wkrótce odwiedziny grubej wieśniaczki.
 — Dla czego?
 — Ponieważ ogromnie się przeraziła jak je oświadczyłem, że jestem w służbie u pani.
 — Dla czegoż pan zmyślałeś?
 — Jakto? Alboż to nie prawda? Czyliż nie jestem w służbie u pań i gotów zawsze na ich usługi?
 — Niecierpliwisz mię pan, panie Moutier, swojemi żartami i dowcipami.
 — Żartuję, bo jestem tak szczęśliwy, jak nigdy a co mi się rzadko zdarza. Czyliż nie wolno żołnierzowi, nie mającemu ani rodziców, ani przyjaciół, być szczęśliwym, gdy go serdecznie traktują? Być może był to niestosowny żart z mej