Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/453

zdrady. Ci Biali, jako Florentczycy, równie nienawistnie są tu nazwani wilkami.
 W. 64. Z nędznego lasu we krwi wyjdzie potem. Nędznym lasem jest Florencja (selva oscura I p. Piekła).
 W. 81. Guido del Duca. Mamy o nim szczupłe wiadomości. Pochodził z Brettinoro.
 W. 87. »Podziałem wykluczającym« nazywa się tu owa czynność Fortuny, która »znikome dobra wciąż obnosi w kolej« (P. VII, 79): odbiera jednym, by obdarzyć drugich. Dalej (Cz. XV, 44) będzie mowa o innych dobrach, które nie uszczuplają się, choć rozdzielone między wielu.
 W. 88. Rinier da Calboli z Forli, Gwelf, podesta Parmy w 1252 r.
 W. 91. W obrębie morza, Renu, gór i Padu, tj. w granicach Romanii.
 W. 97. Lizio da Valbona, mąż dworny i wielkiej zacności; Henryk Manardi z Brettinoro, mąż roztropny, uczynny i pełen zacności, przyjaciel Gwidona del Duca.
 W. 98 Piotr Traversari, władca Rawenny za Fryderyka II. Gwido di Carpigna, syn Ranierego, hr. di Carpigna, żył w pierwszej połowie XIII w.
 W. 100. Fabbro, prawdopodobnie F. de’Lambertazzi, rodem z Bolonii, podesta Pizy w 1254 r.
 W. 101. Bernardin di Fosco z Faency, podesta Pizy w 1249 r. Ród jego nieszlachecki nazwany jest »drobnem siemieniem«.
 W. 104 Gwido da Prata i Ugolin d’Azzo wielcy przyjaciele, którzy z nizkiego stanu doszli do wielkich zaszczytów.
 W. 106. Frydryk Tignoso z Rimini, wielce szanowany dla swej powagi i hojności.
 W. 107. Anastagi i Traversari, domy magnackie Rawenny.
 W. 109 110 Dworność, miłość, wojna, — trzy ideały świeckie wieków średnich.