go chciał, rzekła czarownica: „Zaniechaj tego, abowiem to jest plebana jednego."
A jeśliby kto spytał gdyby szatan, oprócz czarownice, członek wstydliwy komu odjął, jeśliby była różnica jaka między tym jego odjęciem a owym, które się przez czarownicę odprawuje? Odpowiedź na to: dwojako to szatan uczynić może, abo w osobie ludzkiej abo w swojej. Jeśli w ludzkiej osobie — różności żadnej niemasz. Co się pokazuje z plebana jednego, który, będąc barzo podejrzany o cudzołóstwo z żoną pana wsi onej, W której mieszkał, musiał uciekać z plebanji dla bojaźni. Idąc tedy przez gaj, barzo zafrasowany, potkał go szatan w osobie zakonnika jednego i rzekł mu: „Dokąd idziesz tak frasowity ? Co po tobie znam objawienia, bożego." A on mu szczerze wszytko powiedział, jako się co działo.
Rzecze mu zakonnik: byś tego przeklętego członka nic miał, bezpieczniebyś mógł w plebanji swojej mieszkać. Na co on odpowiedział: prawda to jest, panie mój. Rzecze mu zakonnik: podnieś jedno szaty a dotknęć się członka. Co gdy uczynił, natychmiast za dotknieniem szatańskim członek wstydliwy z oczu mu zginął. Czemu pleban wielce się radując, wrócił się do wsi i uderzywszy w dzwony gotował się przed wszytkiemi parafianami swemi niewinność swoją pokazać. Którzy gdy się zeszli, ksiądz, nadzieje pełen, stanąwszy na wyniosłym miejscu, bezpiecznie mowę wprzód uczyniwszy, szat podniósł. Ażci to członek jego daleko większy, niż przedtym był, pokazał się. I tak go szatan w ludzkiej osobie oszukał.
W biskupstwie Bamberskim znałem pannę, która dziecię porodziła, a panną prawdziwą po porodzeniu została, nie całością czystości cielesnej, sama abowiem tylko Panna, błogosławiona ten ma przywilej, ale niedoznaniem umyślnem rozkoszy cielesnej. Była to panna urodziwa, która służyła jednej pani zacnej. O tej czystość młodzieniec jeden niewstydliwy a chytry starał się sposobami jakiemi mógł. Którego gdy się panna,
