Przytoczmy na chybił trafił kilka zdań z „Tageblatu“ berlińskiego.
„Nauka współczesna zdarła zasłonę i przejrzała oddawna tę tajemnicę: między promieniem świetlnym i komórką żywą trwa od wieków stosunek bardzo intymny, powiedzmy otwarcie, bez obawy — małżeński. Życie na tym globie zaczęło się prawdopodobnie w chwili, kiedy promienne słońce przedarło się wreszcie przez chmury, dymy, gęste czarne opony, otaczające naszą planetę. To był pierwszy dzień tworzenia...
Fizyk, doktór Mec, zamknął energję promienistą w swoich preparatach. Nadchodzi drugi dzień!“...
Prof. Rindleder jest bardziej sceptyczny:
„Nie budźmy iluzyj, które już za tydzień może trzeba będzie odwoływać — pisze w „Vossische Zeitung“ — nie przesadzajmy, nie gońmy za sensacją. Doświadczenia dotychczasowe zapowiadają się bardzo pięknie. Widziałem słynnego „Hindenburga“, widziałem Poincarégo i Polę Negri. Ich błyszczące oczy, ich wspaniałe ogony wywarły na mnie wielkie, niezatarte wrażenie. Ale droga od t. zw. „Tierexperimentu“ do panaceum, do środka
