Strona:Bolesław Londyński - Tryumf słońca.djvu/18

 Wszyscy się kurczą i cierpią niewypowiedzianie,
 Tylko lubujące się w zbytkach, a nie pojmujące grozy położenia, małe uliczne chłopaki wołają radośnie:
 — Ach co za szczęście! Będziemy się w śnieżki bawili, ulepimy stracha, a potem, ślizgawka, płozy, narty, — oj to to, oj to to!
 A jedno małe dziewczątko szepnęło:
 „Nadejdzie gwiazdka, będzie choinka, będą pierniczki, zabawki będą“!
 Oho! Gdzie tam jeszcze do gwiazdki! Toć to listopad w zawiązku! Czy się to aby przetrzyma?
 Jak świat światem, nigdy jeszcze tak wczesnej Zimy nie było!
 I jęli modły publiczne odprawiać dla odwrócenia niedoli. Mróz trwał jednak, dzięki hulankom Północnego Wiatru i zawziętości Monarchy Śniegu.
 Ale Słońce nie mogło przenieść urazy.
 Podrażnione w swojej godności, pos-