Strona:Artur Gruszecki - Mały bohater.pdf/34

wolno tylko trzech Komanczów za swego wodza, inni do nas należą. Uwolnijcie natychmiast naszego sławnego wodza!
 — Nie puścimy go! Zginiemy, ale i on zginie!
 — Zostawiamy wam godzinę czasu do namysłu.
 To powiedziawszy, odwrócił się i poszedł ku swoim. Wokoło słychać było gwar głosów, Siuksowie postanowili bądź co bądź uwolnić swego wodza i nie dopuścić do tej hańby, aby młokos zwyciężył sławnego Chytrego Węża.
 Jednak mała gromadka Komanczów zdecydowała się drogo sprzedać swe życie i przy pierwszym strzale Siuksów zabić Chytrego Węża.
 — Jeśli Chytry Wąż chce żyć, niech rozkaże swym wojownikom, aby odeszli do osady.
 — Zawołajcie moich dzielnych wojowników!
 Poszedł Postrach Niedźwiedzi i wkrótce stanęli dwaj Siuksowie przed wodzem.
 — Kto jest waszym wodzem w tej wyprawie? — zapytał Chytry Wąż.
 — Krwawy Sęp — odpowiedzieli.
 — Mężny wojownik; słuchajcie go, on wie, co czyni.
 Skinęli głowami obaj Siuksowie i odeszli.
 Nastała chwila oczekiwania, wtem od strony halizny rozległ się okrzyk wojenny:
 — Hugh! Hugh! Hugh!
 — Sroga Burza! — zawołał Czerwony Blask.
 — Nasi! nasi! — wołali Komanczowie.
 Byli to istotnie Komanczowie pod wodzą Srogiej Burzy, który pośpieszał swym braciom z po mocą.
 Zawrzała bitwa. Siuksowie wkrótce zaczęli uciekać i za chwilę Czerwony Blask, Chyży Je-

28