Strona:Arthur Schopenhauer - Psychologia miłości.djvu/50

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
 44
ARTUR SCHOPENHAUER.

dostrzega w kochających niezastąpione narzędzie ku osiągnięciu swego celu, i dlatego on tęskni i płacze, kiedy występują niespodziewane przeszkody. Tylko gatunek ma życie nieskończone i on tylko jeden jest uzdolniony do wiecznych pragnień i nieskończonych cierpień. Ale te nieskończone cierpienia zamknięte są w ciasnem sercu człowieka; niedziw zatem, że ono nieledwie pęka, gdy ujścia dla swych sił nie znajduje.
Oto, co jest treścią poezyi erotycznej, jej podniosłych metafor i eterycznych obrazów; oto co natchnęło Petrarkę i za temat służyło dla Saint-Preux, Wertera i Ortisa. Niezmierzona miłość podobnych ludzi nie może zależeć od objektywnej wartości ukochanej osoby, ponieważ te po większej części są nieznane nawet zakochanym, jak to np.: mamy u Petrarki. Tylko geniusz gatunku może odgadnąć, jakie są te zalety i odpowiadają one jego celom. Dlatego głęboka namiętność wybucha zwykle odrazu przy pierw-