Ta strona została uwierzytelniona.
XI.
Dies irae — dies illa
Z mroku czasów się wychyla:
Świadkiem Chrystus i Atylla!
Idzie, idzie dzień straszliwy,
Ponad mury, sioła, niwy —
Wstaje sędzia sprawiedliwy!
Ponad jęków ludzkich chóry,
Ponad kajdan szczęk ponury,
Nad pręgierze i tortury —
Ponad turm żelazne kraty,
Ponad mrozem ścięte chaty,
Nad zgłodniałe w łzach warsztaty,
