Strona:Andrzej Cinciała - Przysłowia, przypowieści i ciekawsze zwroty językowe.djvu/29

633.	Odwaga pół chleba, abo cały pecen precz.
634.	Od złego dłużnika trzeba i plewy brać.
635.	Ofiara sie traci, a ołtárz zostanie.
636.	Oko pański konia tuczy.
637.	On na swoji koła wode obracá.
638.	On jest na sto myślach.
639.	On mu dáł wiatru.
640.	On chce Hane, a nie ściane = nie dba o posag.
641.	On chce ściane (chałupę, majątek), a nie Hane.
642.	On je łechciwy na piniądze (= nie chce płacić).
643.	On má rozumy i w podeszwach (= jest przebiegły).
644.	On má muchy w nosie.
645.	On je taki, jak lipowá siekiera (= człowiek miękkiego serca, dobry).
646.	On nie z jednego pieca chléb jádáł.
647.	On je aż zimny od piniędzy (= ma dużo pieniędzy, a jeszcze daléj zbiera).
648.	On ani na słoną wode nie zarobi.
649.	On był taki, jak kieby mu sto reńskich do kapsy wsadził.
650.	On ni má wszyckich doma (= jest przygłupi).
651.	On niezadługo rogi srazi (= przestanie się wynosić).
652.	On by mie w łyżce wody utopił.
653.	On sie nie dá w kożuchu do wody wegnać.
654.	On má słomianną dusze (= bez sumienia, gotów do wszystkiego złego).
655.	On już pracuje ku śmierci (= dogorywa).
656.	On má mián, co ni można więcéj (= każdy go przezywa).
657.	On se dobrze podszył bóty (= dużo zyskał).
658.	On se tak poczyná, jakby milion za nim wieźli.
659.	On ni má szpiku w głowie (= rozumu).