o 50 mędrcach, których przegadała i nawróciła, a Maksency ich umęczył).
A trzecie toto słowo: wstań, mowi Bog spiącym, jiż się w grzeszech zapieklają, bo grzesznik w grzeszech zapieklony jeść jako kłodnik[1] w ciemnicy skowany, o jemże pisze św. Łukasz (cytat łaciński z dziejów Apostolskich o śpiącym św. Piotrze, a dalej obszerny ustęp z legendy o św. Katarzynie, o cesarzowej, Porfiriuszu, kołąch i t. d.).
A cztwarte i poślednie (?) mowi Bog: wstań, umarłym, jiż w miłości Bożej rozpaczają (dalej łacina: o zmarłym młodzieńcu w Naum, wskrzeszonym przez Chrystusa, dalej koniec legendy, o pokonaniu i zejściu do piekła Maksencego, zwyciężonego przez Konstantyna W.; przykładem św. Katarzyny napomina cię Bóg mówiąc:) surge z stadła grzesznego, propera w lepsze z dobrego, veni do krolewstwa niebieskiego. Amen. (Autor opowiadał słuchaczom całą legendę o świętej, lecz, jak słusznie, jej nie wypisał; napomknął tylko o niej po łacinie).
(Druga połowa; pierwszej brak)
Idzie tobie krol zbawiciel, iżby nas ot wieczne śmierci zbawił. Tetto, prawi, gdaż[2] przydzie, zbawi lud swoj ot wielikich grzechow. Zawierne, niczsby nam niemieszkać[3], aleby nam zbawiciela i jego przyszcia pożądać, by on raczył togodla w nasza sirca[4] zawitać i nas wrogow naszych widomych i niewidomych uchować. O nichże mówi Jeremiasz: Wystąpając z miasta[5] Corrozaim[6] nieprzyjaciele to są djabli wrodzy człowieka grzesznego, głos
