wszem tetto[1] Bóg miłosciwy mowi, rzeka: wstań. I mowi pirzwiej siedzącym: „wstań“, jiż się k dobremu obleniają cztworadla[2]: iż na będące[3] dobro nieglądają; iż w wrzemiennem dobrze lubują; iż czego im dojć, niepamiętają; iż o sobie nijedne piecze nieimają[4]. A togodla... iżeć k dobremu wstać się obleniają, przeto przez ślepego dobrze się znamionani, o jemże pisze ś. Łukasz: Caecus sedebat secus viam mendicans, ślepy: bo na będące dobro nieglądał; siedziesze[5], bo w dobrze wrzemiennem lubował; podle drogi, bo czego jemu było dojć, niepamiętał; ubogi (?), bo niczs dobrego nieimiał. A przeto iż ś. Katarzyna czujnego (?) sąmnienia[6] była, ku głosu syna Bożego wstać się nie leniła (?). (Po łacinie dalej tekst z legendy o jej zjawieniu się przed Maksencym).
A wtore mowi Bóg miłościwy leżącym, jiż się we złem kochają. A tacy dobrze się przez onego niemocnego paralityka trudną niemocą urażonego znamionują[7]. O jemże pisze ś. Łukasz: Offerebant ei miserum paraliticum iacentem in lecto, cui dixit: surge, qui surrexit. Czso nam przez togo niemocnego, na łoży leżącego, znamiona? Zawierne niczs inego, kromie człowieka grzesznego, we złych skutcech przespiewającego[8], jenże niepamiętaję dobra wiekujego obiązał się[9] tomu, czsoż je[10] wrzemiennego, leniw je ku wstaniu czynić każdego skutka dobrego (dalej łacina). Ś. Katarzyna niemieszkaci je stała, we złem nieleżała, aść[11] i ty, jiż w błędnem stadle[12] leżali, ty je swoją nauką otwodziła, jakoż się czcie[13] w je ś. żywocie (dalej łacina z jej legendy
- ↑ tet, ten (jak ruskie tot).
- ↑ cztworadla, togodla i t. p., dla czworga, dla tego
- ↑ będący, przyszły.
- ↑ imają i t. p., mają.
- ↑ siedziesze, siedział.
- ↑ sąmnienie, sumienie.
- ↑ znamionować i znamionać, oznaczać.
- ↑ przespiewający, komu się powodzi, wiedzie.
- ↑ obiązać się, zobowiązać się.
- ↑ je i jeść, jest.
- ↑ aść, ależ.
- ↑ stadło, stan.
- ↑ czcie się, czyta się.
