Strona:A to pan zna?.pdf/16

 O trzeciej w nocy zabrakło wódki. Schodzę więc do knajpy naprzeciwko po nową baterję. W sieni na parterze leży jakiś pasażer. Także wstawiony. Ale więcej niż ja.
 — Panie, co pan tu robi?
 — Ja tu mieszkam.
 — Gdzie?
 — Na pierwszem piętrze.
 — A klucz pan ma?
 — W lewej kieszonce od kamizelki.
 Wlokę pijaka na pierwsze piętro. Wyjmuję z kamizelki jego klucz, otwieram drzwi, oddaję mu kluczyk i wrzucam gościa w otwarte drzwi. Schodzę.
 Na tem samem miejscu, w sieni na parterze, leży umorusany, zmiętoszony jegomość.
 — Panie, co pan tu robi?
 — Ja tu mieszkam.
 — Gdzie?
 — Na pierwszem piętrze.
 — A klucz pan ma?
 — W lewej kieszonce od kamizelki.
 Jestem wprawdzie bardzo zawiany, ale postanawiam pomóc bliźniemu po raz drugi.
 Taszczę go na pierwsze piętro. Kluczyk rzeczywiście jest w lewej kieszonce kamizelki. Otwieram drzwi i wpycham pijanicę. Schodzę.
 Na tem samem miejscu, co przedtem, leży mój bliźni — ale w okropnym stanie: obdarty, odrapany, przerażony. Chwytam się za rękę: może śnię? Może to już u mnie delirium tremens?