świecznikami, palmowemi gałązkami i amforami, z tajemniczemi symbolami bogów i ze świętemi podobiznami Fallusa. W środku pochodu na ramionach kapłanów i innych proroków wznosił się nakryty „naos“ z drzewa drogocennego, ozdobionego topazami, słoniową kością i złotem. Tam przebywała sama bogini, Ona, Niewidzialna, Darzycielka płodności, Tajemnicza, Matka, Siostra i Żona bogów.
Złośliwy Set podstępem ściągnął swego brata, boskiego Ozyrysa, na ucztę; podstępem kazał mu położyć się do wspaniałej trumny i, zatrzasnąwszy nad nim wieko, cisnął trumnę wraz z ciałem wielkiego boga do Nilu. Izyda, która dopiero co wydała na świat Horusa, w tęsknocie i we łzach poszukuje po całej ziemi ciała swego męża i długo, długo nie może go znaleść. Wreszcie ryby opowiadają jej, że trumnę fale zaniosły do morza i wyrzuciły na Biblos, gdzie dokoła niej wyrosło olbrzymie drzewo i skryło w swem pniu ciało boga i jego dom pływający. Król tej krainy rozkazał zrobić sobie z wielkiego drzewa mocną kolumnę, nie wiedząc, że w niej kryje się sam wielki bóg, Ozyrys, wielki ofiarodawca życia. Izyda podąża ku Biblos, przybywa
Strona:A. Kuprin - Miłość Sulamity.djvu/89
Wygląd
Ta strona została przepisana.