Pytasz, jak się mam? co za moje życie? Takie, jak ty chcesz. To jest mianowicie
Żałości pełne, ciemnością nakryte, Głodne pokoju i w troski obfite,
Skąpane we łzach, stałe w złym humorze, Ciszsze niżli noc, burzliwsze niż morze.
Pytasz, z kim miłe towarzystwo wiodę? Ja lament, serce ogień, oczy wodę
Od ciebie wziąwszy w wieczne towarzystwo, Z niemi mieszkamy; to nasze myślistwo;
A przy tym skarga na twe obietnice, I bladość twarzy i serca tęsknice.
Taki mój żywot, taka jest drużyna, I co jest złego od strzał Kupidyna;
Ale ty, Jago, kiedy o mym zdrowia Pytasz, miej że wraz leki w pogotowiu,
Bo tak i doktór wprzód pulsu spróbuje, Pyta chorego, a potym ratuje.
