Setnik rymów duchownych/VII
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Setnik rymów duchownych |
| Pochodzenie | Sebastyana Grabowieckiego Rymy duchowne 1590 |
| Redaktor | Józef Korzeniowski |
| Wydawca | Akademia Umiejętności |
| Data wyd. | 1893 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały Setnik rymów duchownych Cały zbiór |
| Indeks stron | |
VII.
Mój wiek czasem krótkim, jak sznurem, zmierzony,
A jako granicą pewną obtoczony,
Więc jak jest nietrwały, ty wiesz, a pijana[1]
Wodna słusznie się zda z nim być porównana.
5
Wyrwi z grzechów, proszę, a w nich upadłegoNie dawaj na wzgardę człowieka lekkiego.
Ulży ręki swojej, bo mnie zwojowała
A sna na pośmiech wzdać już się zgotowała.
Nieszczęsny jest żywot człowieka grzesznego,
Pajęczynie równe wszytkie sprawy jego;
10
A jako mól szatę, tak one żal kazi,Które więc zła wola od Pana odrazi.
Wysłuchaj me prośby a na łkanie moje
Niechaj otworzone będą uszy twoje;
15
Abym k sobie przyszedł, chciej sfolgować mało,Niż ci duszę wrócę a ziemi dam ciało.
