Słownik etymologiczny języka polskiego/tyle
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
tyle, tyleż, tylko; tyli i tyci z mnóstwem odmian; tyloletni; zastąpiło (wedle ile, ilko) dawne toľ, toliko, u wszystkich innych Słowian ogólne; jest i tele, telko, teli (wedle jele, jelko), brak tolko (jak i togo nie mamy już od 14. wieku: tego wedle jego). Już w biblji obok zwykłego telko a rzadkiego teleż: tylko, tylkiej i tylkież (tyleż) ‘tylekroć’; tyle na początku 15. wieku w rotach. Inni Słowianie zachowali tolko, tol’, do dziś, cerk. tolik (‘tyli, tak wielki’), toliko, ‘tylko’, toliżde, ‘tylekroć’; czes. toliko, ‘tyle’. Urobione od zaimka wskazującego (p. ten); tak samo lit. tōlei, ‘dotąd, tak długo’, łac. talis, ‘taki’.
