Słownik etymologiczny języka polskiego/tykwa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
tykwa, prasłowiańska nazwa ‘dyni’ (i »tykwa wody«, bo wyschnięte dynie, po wydłubaniu, zastępywały flasze); cerk. tyky, czes. tykew; z tyką (p. tyka) zbliżenie przypadkowe raczej, bo nie na tykach je hodowano (?). Są tykwy i od tykania, ‘bójki’: »nuż w tykwy« (t. j. ‘za łeb’), u Potockiego, żartobliwie.
