Słownik etymologiczny języka polskiego/płynąć

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

płynąć, »płyło na nie«, psałterz puławski (płynęło, florjański); pływać; nie mamy już pierwotnego czasownika *płuć, *płowę, cerk. płuti, płową, czes. plouti, plowu i pluji, rus. płyt’; plwieć ocalało w obfity (p.); pławić, wpław, upławy; liczne inne urobienia: pływalnia, pływacz, pływak; płyn, płynny; płytki, właściwie: ‘co się da przepłynąć’, od *płyty, ‘przebrniony’; płytkość. Prasłowo; lit. płauti, ‘myć’, ind. plawate, ‘płynie’, plawajati, ‘pławi’, grec. pleō, ‘płynę okrętem’, i plynō, ‘myję’, łac. pluit, o deszczu, anglosas. flōwan, ‘przelewać się’, niem. Fluth, fliessen (dalsze urobienia z -d, jak litew. płaudżiu, ‘płókam’), P. pław, płeć, płet, płuca.