Słownik etymologiczny języka polskiego/płet

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

płet, płta (rus. płot, płota, staroczeskie płet’), o ‘tratwie i łodzi’: »kłodziny w jeden płet spoili«, »woda on płet niosła«; u Mączyńskiego »płetownik żeglarz, który płety puszcza«. Prasłowo, p. płynąć; łotew. pluts, ‘tratwa’, ind. pluta-, ‘płynący’, ‘omyty’, pluti-, ‘fala’, grec. plytos, ‘omyty’. Z słowackiego plt’ podhalskie pełć.