Słownik etymologiczny języka polskiego/kłos
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kłos, kłosek, kłosiany, kłosić i kłosować (się), kłosowy, kłosisty; z przyrostkiem -s (por. głos) od kol-, ‘kolę’, czy od kol-, ‘biję, obijam’; od kłos pochodzi dawne kłosać (por. czes. klosowati), »cepami kłosić«, rok 1590, »trzeba penami (‘karami’) wskłosać oficjarze (‘urzędników’)«, Księga Chamów; kłosie zbiorowe, jak snopie, liście; pokłosie.
