Słownik etymologiczny języka polskiego/chłosta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
chłosta, »aczkolwiek to małe chłosty« (‘drobiazgi’), r. 1549, chlostki, ‘bagatele’, r. 1533, chłostać, chłosnąć; chłościć w 14—16. wieku było najogólniejszym czasownikiem ‘ruchu’: »chłości się stąd!«, ‘wynoś się!’, »język bez kości, co chce to chłości«, »ptastwo jastrząb chłości«; schodziło do gminnych przezwisk: chłość macierz w 15. wieku; cerk. chlastati i chlastiti, ‘chełzać’, łuż. chłoszci, ‘łasy’: więc pień może cholst- z chołt-, por. chełst.
