Przyszłaś, jak wiosna... (wiersz)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Przyszłaś, jak wiosna... |
| Pochodzenie | Wiśniowy sad cykl Przyszłaś, jak wiosna... |
| Wydawca | Towarzystwo Wydawnicze „Nowina” |
| Data wyd. | 1918 |
| Druk | Piotr Laskauer |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały cykl Cały zbiór |
| Indeks stron | |
PRZYSZŁAŚ, JAK WIOSNA...
Przyszłaś jak wiosna,
rozkwitłaś jak kwiat
w jesiennym smętku
moich męzkich lat.
Jak słońce złoty
zataczając łuk,
weszłaś w świątynię,
z której odszedł Bóg,
i wzięłaś w ręce,
jak umarły kwiat,
serce zdeptane
przez ludzi i świat.
A ledwie wzięłaś,
wnet w słońcu twych rąk
serce zakwitło,
jak różany pąk.
Dziś... gdzie ty jesteś?
Wiosna przeszła już —
uwiędłe płatki
opadają z róż,
na pustej grządce
zwiądł ostatni kwiat
w jesiennym smętku
moich męzkich lat.
