Pieśni Petrarki/Sonet 307

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Francesco Petrarca
Tytuł Pieśni Petrarki
Wydawca nakładem tłumacza
Data wyd. 1881
Druk Józef Sikorski
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Felicjan Faleński
Źródło Skany na commons
Indeks stron
Sonet 307.

Zda mi się dłuższym niż tysiącolecie
Dzień każdy, odkąd iść nie mogę za tą,
Która dziś w Niebo drogą mię skrzydlatą
Wiedzie, jak wprzód mię wiódł jej blask po świecie.
Ziemskie mię złudy nie wstrzymają przede,
Które jedynie duszy są zatratą —
Bo mi już świta Miłościwe Lato,
Co nawet mąk mych pamięć precz rozmiecie.
Więc mężnie byt mój śmierci tej poświęcę,
Którą wycierpiał Bóg w najcięższej Męce
Na to, bym silny stał się Jego śladem.
On, w owej chwili, Sam a nie inaczej
W tę, co mi życiem była, wstąpić raczy —
Bym ujrzał gwiazdę nad jej czołem bladem! —





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.