Przejdź do zawartości

Pieśni Petrarki/Sonet 233

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Francesco Petrarca
Tytuł Pieśni Petrarki
Wydawca nakładem tłumacza
Data wyd. 1881
Druk Józef Sikorski
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Felicjan Faleński
Źródło Skany na commons
Indeks stron
Sonet 233.

Dajcież mi spocząć myśli mych katusze!
Nie dość: że Miłość, Dola zła, Śmierć blada,
Wstępnym mię bojem biorą — jeszcze zdrada
W wewnętrznej mojej gnębi mię otusze!
Bo i ty serce, acz ci ufać muszę.
Niby szpieg zręczny, co się chyłkiem skrada,
Z niemi się na mnie zmawiasz, — tak więc biada
I ztąd i zowąd godzi w moją duszę!
W tobie się Miłość czai potajemnie —
W tobie Niedola smutny dwór swój mieści —
Śmierć zaś uwiecznia pamięć tej boleści.
Co wzięła z sobą lepszą część mą ze mnie —
Lecz—iż ku błogiej łudzisz mię pociesze,
Ztąd ciebie jedno z winy twej rozgrzeszę. —





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.