Zwycięzki krzewie! coś zwykł wieńczyć czoła Tym, którym z miecza lub jest z pieśni chwała, Nieraz, w twej sprawie, ileż trosk mi zdziała Dola naprzemian smutna lub wesoła!
O ty, coś jedno z nim! co nie dbasz zgoła O zaszczyt inny, tylko: byś zuchwała Miłości słodkie więzy wciąż deptała, Przeciwko którym nikt i nic nie zdoła —
Niczem też tobie piękność powierzchowna: Złoto, kamienie, barwy szat motyle, Słowem skarb wszelki niczem jest przed tobą!
Twe wdzięki nawet którym nic nie zrówna Za nic masz sobie! — chyba tylko, ile Czystości duszy twojej są ozdobą! —
