Pieśni Petrarki/Sonet 214

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Data wydania	1881
Wydawnictwo	nakładem tłumacza
Drukarz	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
Indeks stron

[227]Sonet 214.

W mych wątpliwościach ulgą mi jedyną
Płacz, pieśń, otucha, trwoga — smutne dzieje
Przemian, wśród których kochani i szaleję,
Moją Miłością, a nie moją winą.
O, w łzawy wzrok mój, Boska ty dziewczyno
Wróć blask twych oczu, w których Niebo dnieje,
(Doprawdy, nie wiem, w czem już mieć nadzieję!)
Inaczej płaczem wiekuistym spłyną.
I jeśli nie mnie, bądź choć litościwa
Światu, któremu zmrok, co ciebie skrywa,
Znagła z twej winy słońce zgasić może!

[228]

O! duch mój przykre cierpi bojowanie,
I sam już siebie poznać nie jest w stanie, —
Jak ten, co w trwodze błądzi przez bezdroże! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.