Przejdź do zawartości

Pastorałki i kolędy/Zagrzmiała, runęła w Betleem

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki

Zadziwieni światłem Zagrzmiała, runęła w Betleem Żeńże wołki żeń, jużci biały dzień
Kolędy
Polska kolęda drukowana już w 1734 roku[1]. W zbiorze M.M. Mioduszewskiego z 1843 roku. Kolęda grana była w charakterze Mazurka w metrum 3/8.

KOLĘDA 117.


\relative c' {
\clef tenor
\key f \major
\time 3/8
\autoBeamOff

\stemDown c8 c a | bes bes \stemUp g |
\stemDown a16[ g] a8 bes | c8 c4 \bar "|."

c8 c a | bes bes \stemUp g |
\stemDown a8 bes \stemUp g | g8 f4 \bar "|."
}
\addlyrics { \small {
Za -- grzmia -- ła, ru -- nę -- ła w_Be -- tle -- em zie -- mia,
Nie by -- ło, nie by -- ło Jó -- ze -- fa w_do -- ma.
} }



Zagrzmiała, runęła w Betleem ziemia,
Nie było, nie było Józefa w doma.

Kędyżeś, kędyżeś, Józefie, bywał?
W Betleem, w Betleem dzieciątku śpiewał.

Wół, osioł, wół osioł, przed nim klękali,
Bo swego, bo swego Stwórcę poznali.

Beczący, ryczący Panu śpiewali,
Pasterze, pasterze w multanki[2] grali.

Zmiłuj się, zmiłuj się, nasz wieczny Panie,
Bez ciebie, bez ciebie nic się nie stanie.





  1. za: Biblioteka Piosenki
  2. Przypis własny Wikiźródeł multanki - drewniano-skórzane piszczałki, Fletnia Pana





Znak domeny publicznej
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).