Panienka i ptaszę
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Panienka i ptaszę |
| Pochodzenie | Nowe poezye |
| Wydawca | Księgarnia Seyfartha i Czajkowskiego |
| Data wyd. | 1872 |
| Druk | Zakład nar. im. Ossolińskich |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tomik |
| Indeks stron | |
Leć, leć, ptaszyno! otwieram ci klatkę,
Już szczęście moje z chmurami powiało,
Ulatuj ptaszę! swobodnie i śmiało
Odzyskaj wolność, i braci i matkę —
Przy pustej klatce zostanę, ziębnące
Będę w cichości podlewała kwiatki,
Czasami dla mnie zaspiewaj na łące,
Serce me — na kształt twojej pustej klatki —
Leć! leć! o żegnaj! A gdy zejdą śniegi
I grób mój świeży porośnie fiołkami,
To powróć, powróć nad tej rzeki brzegi
I dawną piosnkę, zanuć nad — grobami.
∗
∗ ∗ |
I wolne ptaszę z szczęściem uleciało,
Znikło w błękitach z wieścią o swym losie
Co wszystkim gajom dzwoniło po rosie,
A serce z klatką puste pozostało,
Ach! i już nie wiem, co się dalej stało…
