Ogrodnik (Tagore, 1923)/Dla czego spojrzenie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Ogrodnik |
| Wydawca | Wydawnictwo Bibljofilijne |
| Data wyd. | 1923 |
| Druk | Drukarnia Mieszczańska |
| Miejsce wyd. | Poznań |
| Tłumacz | Jan Kasprowicz |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały tekst |
| Indeks stron | |
DLA CZEGO SPOJRZENIE twe rumieni mi lice?
Nie przyszedłem jak żebrak.
Przelotną li godzinę stałem na końcu twego dziedzińca, poza opłociem ogrodu.
Dla czego spojrzenie twe rumieni mi lice?
∗ ∗
∗ |
Ani jednej róży nie wziąłem z twego ogrodu, nie zerwałem ani jednego owocu.
Skromnie stałem w cieniu przydroża, gdzie zwykle wszelki obcy staje przechodzień.
Ni jednej róży‑m nie zerwał.
∗ ∗
∗ |
Tak, stopy me były zmęczone i deszczowa nadeszła szaruga[1].
Wiatry wyły w rozkołysanych gałęziach bambusu.
Obłoki pędziły po niebie, jak gdyby uciekając przed klęską.
Stopy me były zmęczone.
∗ ∗
∗ |
Nie wiem, coś sobie pomyślała o mnie, lub na kogo czekałaś u wrót.
Płomienie błyskawic oślepiały śledzące twe oczy.
Jakżeż ja mogłam wiedzieć, że dostrzeżesz mnie tam, gdzie stałem w ciemności.
Nie wiem, coś sobie pomyślała o mnie.
∗ ∗
∗ |
Dzień minął i deszcz ustał na chwilę.
Rzucam cień drzewa na końcu twego ogrodu i i miejsce śród traw.
Pociemniało, o zamknij‑że drzwi, odchodzę.
Dzień minął.
