Oda II, 11 (Horacy, tłum. Siemieński, 1916)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Horacy
Tytuł	Do Kwinta Hirpina
Pochodzenie	Ody Horacyusza
Wydawca	Karol Sechorz
Data wyd.	1916
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Lucjan Siemieński
Tytuł orygin.	Quid bellicosus
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

DO KWINTA HIRPINA.

XI.

Quid bellicosus Cantaber et Scythes.

Co myśli Kantabr lub Scyt boju chciwy?
Nie pytaj — od nich morzem my odcięci —
Pókiś Hirpinie i zdrowy i żywy
Dość masz, a resztę oddaj niepamięci.

Młodość uchodząc zostawia za nami
Blask swój i urok; a bożków miłości

Odgania od nas wraz z słodkimi snami
Włos bielejący więdnącej starościstarości.

I kwietna wiosna zmienia się co chwilę,
Rumiany księżyc nie zawsze twarz jedną
Nam pokazuje. Czemuż planów tyle
Tworzyć, i dręczyć swoją duszę biedną?

Usiądźmy raczej pod temi platany,
Lub tam w sośninie, i zadzwońmy w czasze
Syryjską nardą maśni, kwiat różany
W siwiznę wplotłszy — użyjmy co nasze.

Ewius rozpędzi kłopoty trujące:
Hej chłopcy! żwawo! który tam w poskoku
Od ognistego Falernu gorące
Kielichy, w tym tu ostudzi potoku?

Kto nam tu zwabi Lydę z jej zakąta?
Mów jej: niech lutnię ze słoniowych błonek
Weźmie, i włosy na głowie popląta
W piękny warkoczyk na sposób Lakonek.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Horacy i tłumacza: Lucjan Siemieński.